|
1
De reis en twee weken
In de bus van buurvrouw Joke vertrokken we naar station Dieren (waar we
door de hele klas van Loena werden uitgezwaaid), via Arnhem (waar Peter,
Puck en Annemiek ons uitzwaaiden en een zak pepernoten meegaven) met de
ICE naar Frankfurt. Daar namen we het vliegtuig naar Malawi, waar we via
Ethiopië en Congo de volgende middag in de warmte van Lilongwe uitstapten.
Twee dagen later vertrokken we met een pick-up naar het noorden. Twee
personen voor in, twee achterin, bagage vastgebonden aan een touw en twee
gevulde jerrycans met benzine (i.v.m. het nijpende benzine tekort dat
Malawi al heel lang teistert) reden we het Afrikaanse land in. Het voelde
in het begin wat onwennig, maar het werd een mooie lange tocht langs droge
rode grond, rieten hutjes, zelf gebakken stenen huisjes, verkopers met
tomaten, vrouwen met mooie gewaden, een berg met apen, het prachtige meer
en overal zwaaiende kinderen. Via Nakhata Bay en de Flojamalawi Foundation
kwamen we aan in Nachoma, Chisenga, in het uiterste noord westen van Malawi,
de plek waar we de komende twee maanden zullen verblijven. Het is een
prachtige plek met veel groen, uitzicht op de bergkammen welke de grens
met Zambia vormen, waar we allerhartelijkst werden ontvangen. We ontmoeten
de volgende dagen heel veel mensen, iedereen schud je de hand en maakt
even een praatje en heet ons welkom. Onze gehuurde auto werd door Yesaya,
de man die hier de stichting runt, terug gebracht naar Lilongwe.
2 De eerste contacten voor de projecten
De eerste dag na aankomst gaan we samen met Edward, een vrijwilliger van
Orphans Hope Care naar het dorp Chisenga, daarna maken we kennis met de
Headmaster van de Primary School, en later met de Headmaster en Deputy
van de Secondary School. De ontvangsten zijn allemaal vriendelijk, beleefd,
doen soms wat formeel aan (bij het handen schudden, waarbij je je andere
hand gebruikt om je schuddende onderarm te ondersteunen, wordt er soms
voor je gebogen en geknield en het voelt alsof je deel uitmaakt van een
koninklijk gezelschap), maar zijn oprecht en hartverwarmend. De mensen
hier vragen vooral nadrukkelijk hoe het met je gaat en zijn nieuwsgierig
naar wat je komt doen en vertellen. Naast de vraag of Loena en Rosa naar
school kunnen hier (wat kan, maar pas vanaf 3 januari i.v.m. examens en
3 weken vakantie) vragen we of de lagere school ons een lijst met namen
van kinderen wil geven waarvan de ouders het schooluniform niet kunnen
betalen. Aan de Secondary Headmaster vragen we om een lijst met namen
van kinderen die ofwel van school zijn gegaan omdat ze geen schoolgeld
konden betalen, of van kinderen die wel op school zitten waarvan de ouder(s)
het eigenlijk niet kunnen veroorloven. Ook bij Hope Care vragen we om
zo’n lijst. De komende dagen hebben we veel contact hierover en
krijgen een scherper beeld van de mensen die daadwerkelijk financiële
ondersteuning nodig hebben. Ook organiseren we een bijeenkomst met mensen
van Hope Orphan Care, de Deputy Headmaster Rosemary van de Secondary School
en Adam, een Peacecorps Volunteer die al bijna twee jaar in het dorp woont
en goed inzicht heeft in de sociale verhoudingen. Tijdens de meeting geven
we nog wat achtergrond info over wie we zijn en wat we graag in Chisenga
willen doen. We noemen de criteria voor de leerlingen die we willen gaan
sponsoren: 1. Drop outs, diegene die van school hebben moeten gaan i.v.m.
het niet kunnen betalen van de schoolgelden. 2. Weeskinderen waarvan beide
ouders zijn overleden. 3. Weeskinderen waarvan één ouder
is overleden. 4. Andere hulpbehoevende kinderen. Het is schokkend om te
moeten vaststellen dat de lijst van kinderen die ouders hebben verloren
lang is.
Vorig jaar is Hope Orphan Care ook al begonnen met een lijst van weeskinderen
om in kaart te brengen welke kinderen financiële hulp behoeven, deze
kan naast de lijsten die we hebben gekregen van de Secondary school ook
gebruikt worden om de kinderen uit te zoeken die gesponsord gaan worden.
Het budget voor het ondersteunen van de schoolgelden ligt, dankzij alle
fantastische giften op €1500,-. De schoolgelden worden in Malawi
betaald in 3 terms. In Chisenga kost 1 term rond de €9,-, daarnaast
zijn er nog wat extra kosten voor examen- en administratie gelden.
3 Schooluniformen
Voor de schooluniformen hebben we na een week een lijst met 160 kinderen
samengesteld, samen met het hoofd van de school en een leerkracht. Met
de kleermaker spreken we af dat wij samen met de lerares naar Chitipa
gaan, een iets groter dorp hier in de omgeving op 42 km afstand om de
stof voor de uniformen op rol te kopen, dit is goedkoper. De kleermaker
zal met één andere kleermaker de uniformen gaan maken. Het
streven is om de uniformen af te krijgen bij de start van de nieuwe term
in het schooljaar. Op zaterdag gaan we met Grace, de lerares van de school
naar Chitipa, de ‘grote stad’ hier in de buurt, in de Lonley
Planet beschreven als de ‘most remoted town’ of Malawi. Ook
al is Chitipa maar 42 km hiervandaan, het duurt een tijd voordat je er
bent. We rijden in een half kapotte minibus volgepakt met mensen over
een zeer slechte weg. In Chitipa gaan we op zoek naar de stof, helaas
is er niet genoeg maar we kunnen een bestelling doen. Alles moet snel
want de minibuschauffeur wil op tijd weer terug zijn voor een voetbal
match in het dorp. Maar snel bestaat niet in Malawi, eerst moet de vrouw
van de politieman opgehaald worden, maar niemand weet waar ze is, dan
moet er nog vlees bij een familielid worden afgegeven en o, ja ook nog
ergens een telefoonkaart. Onderweg moet er nog een maismolen gevuld worden
met diesel die mee in het busje is gegaan en 20 liter benzine worden afgegeven
bij een auto die is gestrand. Ondertussen valt de achteruit van de minibus
uitelkaar (deze was al een keer of wat met tape gemaakt) en lukt het net
om de schuifdeur niet te verliezen. Maar…. De motor blijft het doen,
er is nauwelijks verkeer dus gevaarlijk is het niet en de sfeer in de
bus is fantastisch, best leuk stof kopen in Chitipa!
4 Familieleven
Na twee weken Chisenga leren we steeds beter op kooltjes koken, wennen
we aan de wandeling naar het dorp, lopen we net als iedereen zo’n
8 km naar een plaatselijke markt, gaan we rond 20.00 naar bed en beginnen
we steeds meer mensen te kennen. Loena (Roony) en Rosa (Losa) hadden vooral
de eerste dagen veel aanloop van hordes kinderen, ze doen handspelletjes,
springtouwen of spelen voetbal. Na de eerste dagen wordt de aanloop wat
minder en dat vinden Loena en Rosa ook wel best. Helaas konden ze nog
niet naar school de eerste weken, er wordt dus thuis huiswerk gemaakt.
Er blijft vaak nog wel veel tijd over, internet en computer gebruik lukt
niet tot zeer moeizaam, boeken zijn snel uit en worden herlezen, er zijn
regelmatig uren dat Loena en Rosa zich vervelen en op dat soort momenten
mist voor Loena haar vrienden en vriendinnen.
5 Fietsambulances
In Nederland hebben we in november al een fietsambulance besteld (vanuit
de gift van Professionals in NAH), net voor vertrek bieden ook Peter en
Annemiek aan een fietsambulance te willen sponsoren. Eén fietsambulance
zal in het dorpje Nachoma komt te staan, voor de andere zijn we in onderhandeling
voor een goede plek. Om de fietsen hier te krijgen is nog een aardige
klus. Het was beloofd om de eerste fietsambulance naar Chitipa te brengen
via het transportbedrijf G46, maar het kantoor in Chitipa schijnt gesloten
te zijn zodat de fietsambulance nog in de opslag staat in Karonga. Van
de week moeten we de ambulancefiets dus zelf ophalen. Dat is het een hele
reis, want eerst het stuk naar Chitipa, dan nog dik 110 km over een onverharde
weg in constructie waar om de 30 meter een drempel is aangebracht, yes!
Maar we moeten zelf ook nog geld halen en Karonga is de dichtstbijzijnde
pinautomaat. Dat betekent heel vaak pinnen, het bedrag wat je per keer
kan pinnen ligt tussen de € 35,- en €90,- , als je veel geld
moet halen voelt dat soms ongemakkelijk, je blijft maar pinnen, hopende
dat de pinautomaat voldoende geld heeft, of doet het niet i.v.m. stroomuitval…….
Tot zover het eerste verslagje uit Chisenga, volgende keer vertellen we
meer, o.a. over de ambulance fietsen. |