november 2011 -
februari 2012

1 Fietsambulances en Chiefs
2 Sponsoring middelbare school kinderen.
3 Activiteiten met kinderen van Orphan Care
4 Thuis in Nachoma

Vorig

Volgend

Vervolg projecten
Fietsambulances en Chiefs
De eerste fiets ambulance, gesponsord door Professionals in NAH is inmiddels in Nachoma, het dorp waar wij verblijven. In januari zullen we een dag prikken om iedereen op de hoogte te stellen dat de ambulance er staat en door iedereen gebruikt mag worden. Voor de tweede ambulancefiets hebben we een meeting gehad in Mulembe, een dorp zo’n 10 km hier vandaan. Het district is opgedeeld in 4 delen, elk deel heeft een head chief (districts hoofd), welke weer rond de 20 village chiefs (dorpshoofden) onder zich heeft. Yesaya (chief van Nachoma en manager van Odini) had het voorstel om voor de tweede ambulancefiets de head chief, van 26 kleine dorpen in Mulembe aan te schrijven en te vragen of zij interesse hebben in een ambulancefiets (hij moest lachen dat wij vroegen of ze interesse hadden, ’natuurlijk hebben ze dat, soms komen mensen met iemand op de rug langs lopen, er is geen vervoer, het ziekenhuis is ver, dus interesse zullen ze zeker hebben’, aldus Yesaya). Het contact maken gaat als volgt, Yesaya schrijft een brief, geeft deze mee aan iemand die die kant op gaat, vervolgens krijgt hij een brief terug en wordt er een afspraak gemaakt voor een datum waarop we langs kunnen komen. Dit gaat allemaal best snel, binnen 3 dagen is de afspraak gemaakt. Met geleende fietsen gingen we naar de afspraak die plaats vond in een school. De head chief, iemand van de plaatselijke hulppost en een leraar uit het district waren aanwezig. In dit gedeelte is nog minder vervoer dan in Chisenga. Als mensen naar het hospitaal moeten worden ze soms gedragen of worden er op de fiets constructies gemaakt met stokken om iemand liggend te vervoeren. De dorpen daar maken gebruik van hetzelfde ziekenhuis en hulppost als in Chisenga, wat betekent dat zieke mensen en zwangere vrouwen rond de 19 km moeten lopen om bij de hulppost te komen. De enige ambulance in het district komt zelden daar, kan ook net in een ander gebied zijn, met een ambulancefiets kan alvast een stuk overbrugd worden als de ambulance wel beschikbaar is, zodat er tijd gespaard kan worden. De ambulancefiets is dus zeer gewenst en ze waren heel erg blij met het aanbod (dank aan Peter en Annemiek!)!
Vanuit Nederland hoorden we begin december dat er nog heel veel giften zijn binnen gekomen. Dit was heel goed nieuws. We hebben er voor gekozen om hiervoor een derde fietsambulance aan te schaffen, in het derde dorp uit de buurt, Madunda. Het gebied waarin dit dorp ligt bestaat uit ongeveer 27 kleine dorpen en de afstand tot de hulppost is ook rond de 19 km. De meeting die we hiervoor hadden was op een zelfde manier geregeld als bij het andere district. We gingen er met de fiets naar toe, een prachtige tocht, waar we ook veel stukken moesten lopen omdat het behoorlijk stijl was (de terug weg vonden Loena en Rosa minder leuk, zeer warm en zwaar). Bij de meeting ging het er officieel aan toe, er wordt gestart en geëindigd met een gebed en degene die wat zegt gaat staan. Ook hier is de fietsambulance zeer welkom. Omdat ze zo blij waren met het aanbod zongen ze ook nog een lied! We hebben ook gesproken over wat ze doen als de fiets ambulance kapot gaat. Net als bij de andere dorpsmeeting willen ze dit oplossen door iedereen een kleine bijdrage te laten doen om de fiets te laten maken. Ook hier wordt gevraagd of onze andere projecten als de schooluniformen en de schoolgelden ook voor hen kan gelden, helaas moeten we daar negatief op antwoorden.

2 Sponsoring middelbare school kinderen.
Alle lijsten welke we gevraagd hebben zijn binnen, natuurlijk zijn er meer kinderen die in aanmerking willen komen voor een sponsoring dan het budget toelaat. Bij het uitzoeken van de leerlingen komt nog veel kijken. Zo worden er waarschijnlijk door de Social Welfare ook een paar kinderen geselecteerd om financieel te ondersteunen. Zaak is om dit proces niet in de weg te zitten. Maar wanneer de Social Welfare hierover beslist en om hoeveel en welke kinderen het gaat is van te voren nooit te zeggen. Dan zijn er de drop outs, bij deze kinderen is het goed uitzoeken wat de redenen zijn dat de kinderen gestopt zijn met school. Dan is er een lange lijst met weeskinderen die al wel op school zitten, maar moeite hebben om het schoolgeld elke keer weer bij elkaar te krijgen. Er zijn kinderen die er voor werken of de verzorger heeft zelf ook zeer minimale inkomsten. Deze vragen bespreken we met Rosemary, de Deputy Head teacher, een betrokken vrouw die ook veel doet bij de Orphan Care. Rosemary bespreekt in de teamvergadering de drop outs om meer info over deze kinderen te verkrijgen. Dan zijn er de weeskinderen, na overleg met Orphan Care en dubbelchecks op de lijsten, gesprekken met betrokkenen en een Peace Corp worker uit het dorp, komen we uiteindelijk met een lijst van 21 kinderen die in aanmerking komen voor sponsoring. Het is belangrijk om alles goed naast elkaar te leggen, je niet teveel te laten afleiden door allerlei extra sponsorvragen en veranderingen die weer aangebracht worden. Uiteindelijk zijn we tevreden en de betrokkenen ook. We houden een meeting met al de kinderen die gesponsord gaan worden om gegevens van ze te verzamelen, een foto te maken en uit te leggen wat de voorwaarden zijn van de sponsoring (kopie van rapport aan het einde van elke term, sponsoring loopt het aantal jaren dat de school duurt, zonder herhaling van klassen). Ook met de Orphan Care maken we afspraken over betaling: na het einde van elke term verzamelen zij alle rapporten, geven evt. veranderingen door en overleggen dit aan Yesaya de manager van de Odini stichting in Chisenga. Na deze gegevens te hebben ontvangen zal er direct naar de school geld worden overgemaakt voor de volgende term.

3 Activiteiten met kinderen van Orphan Care
Afgelopen twee weken hebben we op de woensdagmiddag activiteiten gedaan met kinderen van de Orphan Care. Deze stichting organiseert activiteiten voor weeskinderen en behartigt de belangen van wezen (een wees is een kind is die een of beide ouders heeft verloren). De kinderen zijn in de leeftijd van 6 tot 20 jaar. De eerste bijeenkomst hebben we spelletjes gespeeld zoals kaarten, de tweede bijeenkomst hebben we een basketbalmiddag georganiseerd op het veldje van Nachoma. Het was heel leuk om oefeningen te doen en een wedstrijdje te spelen, de kinderen waren heel enthousiast en fanatiek, we spreken af dit elke week te doen. We hopen dat het daarna door de kinderen zelf en de leiders ook wordt opgepakt als wij er niet meer zijn. Het veld mag door iedereen gebruikt worden en de spullen als ballen en shirts zijn ook aanwezig. Ook met de middelbare school heb ik besproken (na overleg met Yesaya) dat ook zij het veld kunnen gebruiken om sportles te geven.

4 Thuis in Nachoma
De afgelopen weken waren er veel dagen die begonnen met huiswerk en huishouden. Kleding wassen aan de kraan buiten, elke dag het huis vegen en afwassen aan de kraan buiten. Het is heerlijk om zoveel buiten te doen met uitzicht op mooie bergen. ‘s Middags gaan we regelmatig naar het dorp waar we een afspraak hebben, even bij de kleermaker langs om te kijken hoe het met de schooluniformen gaat, kijken wat er op de markt is ( markt klinkt groot maar stel voor een stuk of wat vrouwen en kinderen die wat brood, tomaten en uien verkopen) of we maken een wandeling in de buurt. Verder als het warm is tussen de middag niet teveel doen, wat lezen en als er nog power op de mp3 zit wat muziek luisteren. Met eten koken starten we vroeg, want op kooltjes koken gaat niet heel snel en het is rond 18.15 donker. De producten die hier te verkrijgen zijn voor onze begrippen beperkt, mais, tomaten, uien, bonen en soms een avocado of banaan, cassave, aardappelen en groene bladeren. Tot nu toe lukt het best goed om lekkere maaltijden klaar te maken. In de vakantie zijn we een week gaan reizen, we zijn weer aan het meer van Malawi geweest aan een prachtig strandje in Sangilo, ook zijn we in Livingstonia geweest, een oud missionarisdorpje met de mooie Manchewe waterval. Daarna zijn we naar het Nyika nationaal park geweest, we kregen een lift van een Frans stel achter in de pick up. Het reizen op zich was al een heel avontuur, 7 uur op ‘bumpy roads’, 1 keer vast in de modder, 2 lekke banden dit alles op verlaten stukken. Het park is echt prachtig, waar je kijkt op uitgestrekte groene heuvels, veel antilopes en zebra’s. Helaas was het erg duur om daar te verblijven en zonder eigen vervoer kom je niet ver. We zijn er twee dagen gebleven en toen via de noordkant weer terug naar gegaan naar Chisenga. Het reizen is heel leuk maar ook vermoeiend, behalve langs de kust zijn er geen verharde wegen en wordt je totaal door elkaar geschud de hele dag. Je leert je eraan over te geven want zo reist iedereen hier, Loena en Rosa passen zich ook goed aan. Na de vakantie gaan Loena en Rosa naar school, ze vinden het wel spannend, maar het is wel goed dat ze ook een ritme hebben want anders wordt het toch iets te saai voor ze in Nachoma.
Tot zover de berichtgeving uit Nachoma. Berichtgeving andersom is alleen via de mensen die ons bellen, wereld nieuws, Nederlands nieuws….geen idee wat er de laatste 1,5 maand heeft plaatsgevonden. Zonder krant, internet, zeer beperkte mail blijf je daar van verstokt.

Heel veel groeten van ons!